Aktorka, muza, ikona…
Gdyńskie Centrum Filmowe i Agencja Artystyczna Nehrebeccy zapraszają na spotkanie z Ewą Wiśniewską, aktorką i bohaterką książki autorstwa Katarzyny Ostrowskiej, zatytułowanej „EWA, czyli o TEJ Wiśniewskiej”. Spotkanie odbędzie się w piątek, 3 lutego 2017 roku, o godzinie 17.00, w Księgarni/Galerii GCF. Wstęp wolny.
Ewa Wiśniewska – aktorka, wybitna osobowość polskiej sceny, teatru, małego i dużego ekranu.
Od 2009 roku w zespole Teatru Narodowego. Absolwentka warszawskiej PWST (1964). Aktorka teatrów warszawskich: Ludowego, Kwadrat (1974–1977), Ateneum (1983–2009). Od 1992 roku współpracuje z Teatrem Scena Prezentacje w Warszawie. Współpracowała także z innymi stołecznymi teatrami: Komedia, Syrena, Ateneum, Polonia oraz z poznańską Sceną na Piętrze.
Wyróżniona nagrodami Kaliskich Spotkań Teatralnych: nagrodą publiczności za rolę Lizy w Żywym trupie wg Tołstoja w reżyserii Wojciecha Zeidlera w Teatrze Nowym w Warszawie (1980) i nagrodą za rolę Julii Lambert w przedstawieniu Julio, jesteś czarująca Sauvajona w reżyserii Romualda Szejda w Teatrze Scena Prezentacje w Warszawie (1993). Uhonorowana Feliksem Warszawskim za role Cioci, Królowej Małgorzaty, Matki i Hrabiny w Błądzeniu wg Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Narodowym (2004). Laureatka nagród Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie – nagrody za role Pani Bouvier w Napisie Sibleyras w reżyserii Wojciecha Nowaka i Pani Z w Boulevard Voltaire autorstwa i w reżyserii Andrzeja Barta (2011) oraz Grand Prix za rolę Eugenii w Tangu Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego (2013).
Laureatka Złotej Maski, nagrody w plebiscycie czytelników „Expressu Wieczornego” (1970), a także Srebrnej Maski (1971) i nagrody „Złote kwiaty” dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych (1977).
Za rolę Róży w Cudzoziemce Ryszarda Bera uhonorowana nagrodą za pierwszoplanową rolę kobiecą na 11. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1986), Złotą Kaczką, nagrodą miesięcznika „Film” (1986), Nagrodą Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego (1987) i nagrodą „Trybuny Ludu” (1987). Wyróżniona Złotym Gronem za rolę Pani R. w filmie Sceny dziecięce z życia prowincji Tomasza Zygadły na 7. Lubuskim Lecie Filmowym (1987). Laureatka Orła – Polskiej Nagrody Filmowej za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą, rolę Kurcewiczowej w Ogniem i mieczem Jerzego Hoffmana (2000) oraz nagrody dla najlepszej aktorki, za rolę Barbary w Piątej porze roku Jerzego Domaradzkiego na Festiwalu Filmowym Golden Rooster and Hundred Flowers w Wuhan (2013). Uhonorowana Wielkim Splendorem, nagrodą Teatru Polskiego Radia (2016).
Odznaczona Srebrnym (1979) i Złotym Krzyżem Zasługi (1988), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003) oraz Srebrnym Medalem „Gloria Artis” (2007).
„Ewa, czyli o TEJ Wiśniewskiej” to opowieść prowadzona jak bieg po polu minowym, pozbawiona jednak historycznego zacięcia i chronologicznej konieczności. Jeżeli bohaterką jest Ewa Wiśniewska, aktorka porównywalna do wiosennej burzy, Marylin Monroe i mercedesa, uczennica Bardiniego i Kreczmara, teatralna wychowanka i sceniczna partnerka Aleksandry Śląskiej, ulubiona aktorka Edwarda Dziewońskiego, nic nie może być przewidywalne, a wszystko staje się fascynujące. Na tle powojennego życia towarzyskiego i uczuciowego, romansu z filmem i estradą, śmiertelnie poważnej miłości do teatru, książka przeistacza się w historię o tym, jak być kochaną, brać życie w swoje ręce, nie oglądać się za siebie i co zrobić, kiedy strzela cię piorun…
