Istnieje od 1600 lat, a wciąż pozostaje wyjątkowa. Wenecja.

Canale Grande i inne, kultowe wręcz miejsca, zapisane w pamięci, nawet jeśli nie widziane na żywo. Bogactwo muzeów, szaleństwo zabawy i barwne refleksy wody na płótnach Turnera, karnawał i splendor, niesamowite wille na wyspie Lido i prestiżowy Festiwal Filmowy, pejzaże Canaletta, dzieła takich artystów jak Bellini, Tycjan, Tintoretto, Veronese…

Nęcąca urokiem dekadencji, a jednocześnie prężnie w czołówce. Od początku pełna sprzeczności, kosmopolityczna Wenecja zawsze była miastem handlowej i kulturalnej wymiany ze Wschodem, miastem otwartym na przyszłość i jej inspiracje. Wenecja poddawała się gorączce nieustannego odkrywania jej na nowo przez jej mieszkańców i podróżnych. Pozwalała, by jej tożsamość wciąż się kształtowała i nie uległa skostnieniu.

Carlo Cecchi, mistrz włoskiego teatru, który pracował z wielkimi intelektualistami i twórcami kultury XX wieku, przybliża nam pamięć tego miasta. Wenecję chłonie również Hania Rani. Ceniona młoda polska pianistka i kompozytorka, genialna artystka sceny współczesnej muzyki poważnej, w muzeach i wąskich uliczkach szuka inspiracji, by skomponować ścieżkę dźwiękową do tegoż filmu.
Dwa spojrzenia rożnych pokoleń łączy w jedną opowieść narratorka, Lella Costa. Głos włoskiej aktorki przypomina: Wenecja zawsze była kobietą.