![PRZY PLANTY 7/9](https://gcf.org.pl/wp-content/uploads/2021/04/przy_pla.jpg)
4 lipca 1946 roku, rok po drugiej wojnie światowej, milicja, żołnierze i
zwykli Kielczanie zabijają ponad 40 ocalałych z Holocaustu Żydów,
mieszkających w komitecie żydowskim w centrum miasta. Ranią około 80
osób w całych Kielcach. Pogrom kielecki staje się symbolem polskiego
powojennego antysemityzmu w świecie żydowskim. W Polsce jest tematem
zakazanym przez władze ludowe. Z upadkiem komunizmu, Bogdan Białek,
polski katolik, z wykształcenia psycholog, otwiera puszkę Pandory:
zaczyna publicznie mówić o tym, co wydarzyło się w 1946 roku. Przebija
się przez teorie spiskowe dotyczące pogromu, wyparcie pogromu ze
świadomości kielczan i utrwalane przez lata wzajemne stereotypy Polaków i
Żydów. Zbliżenie między kielczanami a Żydami zaczyna się rodzić, lecz
ma też swoją cenę. Reżyserzy filmu – polski katolik i amerykański Żyd –
przez blisko dziesięć lat realizacji filmu uczyli się wspólnego
spojrzenia na historię pogromu. W 70. rocznicę tragedii przedstawiają
widzom historię o tym, jak wiele może się zmienić między ludźmi, gdy
nawet najtrudniejsza prawda przekazywana jest z miłością.