Carlos Reygadas
opowiada o małżeństwie, które decyduje się żyć w otwartym związku i
stopniowo prowadzi swoją relację na skraj przepaści. W główne
role – szalejącego z zazdrości Juana i jego zaangażowanej w romans z
Amerykaninem partnerki Esther – wcielili się sam reżyser i jego żona Natalia López. Na ekranie towarzyszą im ich własne dzieci, Rut i Eleazar Reygadas. „Nasz czas” nie
ma jednak nic wspólnego z ekshibicjonizmem. Intymne są w nim przede
wszystkim pytania o relacje i pasja, z jaką twórca dzieli się nimi z
widzami. Akcja filmu rozgrywa się na meksykańskiej prowincji, w
rodzinie zamożnych farmerów, którzy łączą ciężką pracę na ranczu z
zamiłowaniem do sztuki. Obserwując walczące zwierzęta i zmagających się
ze sobą ludzi, Reygadas
pokazuje, jak kultura tworzy tamę dla instynktów, jak przekuwa
pożądanie, agresję i namiętność w muzykę czy film. Ale wskazuje też na
zagrożenie, jakim dla związków jest dziś technologia. Łatwość
podróżowania i dostęp do różnych form komunikacji kuszą obietnicami
innych miłości, innego życia. Tytułowy „nasz czas” ma więc u Reygadasa wymiar i prywatny, i szerszy wymiar społeczny.