Nagrodzona Oscarem Cate Blanchett („Carol”, „Blue Jasmine”) wciela
się w 13 różnych postaci – od wokalistki punkowego zespołu, przez
gospodynię domową, wdowę, robotnicę, naukowca, aż po bezdomnego
mężczyznę, aby zderzyć najbardziej radykalne idee XX wieku z otaczającą
nas rzeczywistością. Bezkompromisowe, hipnotyczne i wspaniale nakręcone
kino w reżyserii Juliana Rosefeldta, jednego z wiodących artystów sztuki
współczesnej.

Każda z postaci zagranych przez Blanchett wygłasza na ekranie
fragmenty słynnych manifestów autorstwa pisarzy i reżyserów, malarzy i
tancerzy, rzeźbiarzy i poetów, filozofów i architektów: von Triera,
Marksa, Apollinaire’a, Malewicza i wielu, wielu innych. W swoich
performance’ach Blanchett nie tylko demonstruje najwyższej próby
aktorski kunszt, ale także wraz ze swoimi bohaterami testuje potęgę
dwudziestowiecznych proroctw, które Rosefeldt umieszcza w często
zabawnych kontekstach. Kamera Christopha Kraussa portretuje
postindustrialne pejzaże, wciska się do ciasnej klitki w bloku, zanurza w
sterylne wnętrza instytutów badawczych, w mroki balangi na koncertowym
backstage’u, spływa w błękitny chłód telewizyjnego studia. Zagląda też
do jasnej klasy, gdzie Cate Blanchett daje dzieciom lekcję manifestów
filmowych.

Zrealizowany przez wybitnego artystę wizualnego Juliana Rosefeldta
„Manifesto” prezentowany był najpierw w galeriach jako rozpisana na
trzynaście ekranów instalacja. Dziś rozpoczyna swoje kolejne życie, tym
razem jako film, udowadniając, że niektóre idee są jak odbezpieczony
granat i stają się zarzewiem buntu. Inne wietrzeją i stają się śmieszne,
a jeszcze inne mają uniwersalną moc wybudzania z letargu i wyostrzania
spojrzenia na świat.

Imponująca jest skala tego artystycznego przedsięwzięcia,
nakręconego z porównywalnym rozmachem co cykl „Cremaster” Matthew
Barneya. EKRANy