Miriam i Antoine Besson są po rozwodzie.

Miriam chciałaby uzyskać wyłączną opiekę nad synem Julienem, aby
ochronić go przed ojcem, który — jak twierdzi — jest brutalny. Z kolei
Antoine przedstawia siebie jako lekceważonego rodzica.  Przydzielony do
sprawy sędzia zarządza wspólną opiekę nad dzieckiem. Julien staje się
zakładnikiem narastającego konfliktu pomiędzy rodzicami. Przyparty do
muru stara się zapobiec najgorszemu.

Reżyser scharakteryzował „ JESZCZE NIE KONIEC” w następujący
sposób: „To film zbudowany na strachu. Ów strach budzi człowiek gotowy
zrobić wszystko, by odzyskać kobietę, która z kolei chce od niego odejść
i uciec przed jego agresywnym zachowaniem. Postać Antoine’a jest
źródłem ciągłego zagrożenia dla wszystkich wokół niego. (…) Kobiety,
które doświadczyły przemocy domowej, jak bohaterka grana przez Léę
Drucker, żyją w ciągłym stanie podwyższonego pogotowia. Doskonale
wiedzą, że zagrożenie może pojawić się wszędzie i w dowolnym momencie ― a
wtedy nikt nie jest bezpieczny”.

„Małe, wielkie kino, które porusza do głębi.”

Barbara Hollender – Rzeczpospolita

„Xavier Legrand odkryciem sezonu. Jego film wbija w fotel. Widzów zostawia w ciszy.”

Krzysztof Kwiatkowski – Gazeta Wyborcza

„Jeszcze nie koniec” okazuje się filmem przewrotnym, a jednocześnie dojrzałym i pozbawionym zbędnego efekciarstwa.”

Piotr Czerkawski –  Filmweb