Jacinta jest dwudziestosześciolatką, która budzi sympatię od pierwszego wejrzenia. Uśmiechnięta, pełna energii i woli życia – trudno jej nie polubić. Większość swojej dorosłości spędziła w więzieniu, skazywana na krótkie okresy za kradzieże, pobicia czy używanie narkotyków. Poznajemy ją w przededniu końca kolejnej odsiadki. Nadchodząca wolność nie jest jednak dla Jacinty powodem do radości, bo w więzieniu zostawia matkę, z którą łączy ją bardzo zażyła choć toksyczna relacja (w przeszłości razem dokonywały przestępstw). Tymczasem na zewnątrz czeka na Jacintę dorastająca córka, będąca dla niej motywacją do wyjścia ze spirali uzależnienia od heroiny i łamania prawa. Jessica Earnshaw towarzyszy swojej bohaterce w procesie ponownej adaptacji do wolności, kreśląc jednocześnie intymny portret jej relacji z najbliższymi i odkrywając kolejne tajemnice z jej przeszłości. Centralną osią filmu pozostaje podwójna relacja na linii matka–córka, w którą uwikłana jest Jacinta. Reżyserka próbuje zgłębić tajemnicę miłości matki i miłości do matki – ogromna siła tych uczuć jest napędem motywującym tytułową bohaterkę do wszelkich decyzji. Dzięki dyskretnemu ujawnianiu swojej obecności, Jessica Earnshaw gładko wymyka się pułapkom podobnych opowieści, takim jak bezduszne podglądactwo czy eksploatacja traumy. Czasem reaguje na wydarzenia, czasem zadaje pytania zza kadru, ale przede wszystkim pozwala obecnym na ekranie postaciom wejść w świadomą relację z kamerą i opowiedzieć własne historie.

”Jacinta” follows a young mother in and out of prison in Maine, while exploring her family relations fractured by a cycle of addiction and incarceration. ”Jacinta” follows a young mother in and out of prison in Maine, while exploring the relationship between trauma and love within a family fractured by a cycle of addiction and incarceration. Jacinta is 26 and just left prison, with her own mother still inside.