Najnowszy film Kim Jee-woona, prezentowany w Polsce po raz pierwszy od czasu światowej premiery na tegorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes. Tym razem koreański mistrz thrilleru i horroru zabiera widzów w autotematyczną i ironiczną podróż do koreańskiej branży filmowej lat 70. Łączy on retro estetykę z licznymi nawiązaniami do klasyki koreańskiego kina, aby opowiedzieć o trapionej ciągłymi problemami produkcji ekscentrycznego filmu pod tytułem „Pajęczyna”. Jej reżyser, pan Kim (w tej roli znany choćby z „Parasite” Song Kang-ho, współpracujący z Kim Jee-woonem niemal od początku jego kariery) męczy się nie tylko z zakończeniem, które pozwoliłoby uczynić z jego filmu arcydzieło, ale też z aktorami, producentami oraz presją cenzury, które wprowadzają coraz większy chaos na planie. „Pajęczynę” można zapewne odczytywać jako lekko komediowy autoportret samego reżysera, który słynie ze swojej surowości na planie, ale też jako hołd dla koreańskiego kina lat 60. i 70., nawiązujący do takich postaci jak Kim Ki-young czy Shin Sang-ok oraz pastiszujący melodramatyczny styl tamtej epoki w kilku brawurowych autotematycznych scenach.