Nie siedźcie w szkolnych ławkach, chodźcie z klasą do kina! Przed nami filmowa jesień z mistrzami kina w ramach projektu „Filmowe myśli. Kino lekcje”.

Zapraszamy młodzież z klas ponadpodstawowych i nauczycieli z Trójmiasta do udziału w cyklu czterech warsztatów „Filmowe myśli. Mistrzowie kina”, które odbędą się w salach kinowych Gdyńskiego Centrum Filmowego.

Podczas każdego spotkania młodzież będzie mieć okazję poznać twórczość najwybitniejszych twórców filmowych z Polski i ze świata. Pokazom ich filmów będą towarzyszyły prelekcje filmoznawcze prezentujące postacie reżyserów i reżyserek, ich dorobek artystyczny i cechy twórczości. Po seansach odbędą się rozmowy z widzami poświęcone możliwym tropom interpretacyjnym, zagadnieniom filmoznawczym i historycznym.

Prelekcje oraz rozmowy po filmach poprowadzi dr Piotr Kurpiewski – kierownik Zakładu Filmu i Mediów w Instytucie Badań nad Kulturą na Wydziale Filologicznym UG, zajmujący się naukowo historią polskiej kinematografii ze szczególnym uwzględnieniem czasów PRL. Jest autorem kilkudziesięciu tekstów naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii filmu, wykładowcą Akademii Polskiego Filmu oraz stałym współpracownikiem Nowych Horyzontów Edukacji Filmowej.

Do udziału w spotkaniach można zgłaszać się indywidualnie bądź grupowo. Zgłoszenia całej klasy dokonuje nauczyciel. Czas trwania każdego ze spotkań uzależniony jest od czasu projekcji filmu. Część prelekcyjna potrwa maksymalnie godzinę zegarową.

OPIS FILMU:

Irena, tytułowa kobieta samotna, jest niemłodą już listonoszką pracującą w jednej z dzielnic Wrocławia. Boryka się z tak wieloma przeciwnościami losu, iż wydaje się, że jest to ciężar nie do udźwignięcia przez jedną osobę – tragiczne warunki mieszkaniowe, nieludzki sąsiad pijak, który chce zająć jej mieszkanie, mordercze dojazdy do pracy i świadomość, że pozostawia w domu na cały dzień małego synka. W pracy sytuacja nie jest wcale lepsza – bezduszny szef i koleżanki, które chcą przejąć jej atrakcyjny rejon doręczycielski. Spadek po ciotce, na który Irena bardzo liczyła, trafia w ręce sąsiadek zmarłej. Ale najgorsza jest samotność, na którą jest skazana jako kobieta wychowująca nieślubne dziecko. W pewnym momencie między nią a kalekim rencistą rodzi się powoli uczucie. Oboje są życiowymi rozbitkami, ofiarami społecznej znieczulicy, rozpaczliwie pragnącymi odrobiny miłości