Pierwszy film Emira Kusturicy nakręcony po ogromnym sukcesie jego nagrodzonego Złotą Palmą Undergroundu. Czarny kot, biały kot miał być początkowo dokumentem o cygańskich muzykach. Jednak film przemienił się w końcu w barwną, feeryczną gangsterską komedię osadzoną w środowisku Romów. Kusturica powrócił do zbiorowości romskiej po raz pierwszy od nakręconego w 1989 roku mistrzowskiego Czasu Cyganów. Po raz pierwszy etatowego kompozytora Kusturicy, Goran Bregovića, zastąpiła grupa No Smoking.

Grga Pitić, cygański 'ojciec chrzestny’ i potentat handlowy z wysypisk śmieci oraz Zarije, dumny właściciel cementowni, są starymi, dobrymi przyjaciółmi, mimo iż nie widzieli się przez 25 lat. Syn Zarije, Matko, jest typowym obibokiem i nieudacznikiem. W tajemnicy przed ojcem udaje się do Grgi, by pożyczyć od niego pieniądze na przeprowadzenie nielegalnego interesu dotyczącego pociągu cystern z benzyną. Gdy wspólnik chłopaka, cygański rzezimieszek Dadan, zawala całą transakcję, Matko staje przed koniecznością spłaty długu. Grga jest skłonny umorzyć zobowiązanie w zamian za poślubienie swojej siostry, Afrodyty, kobiety tak nikczemnego wzrostu, że powszechnie nazywa się ją Biedroneczką.