„Amazona” jest ciekawym i niekonwencjonalnym obrazem rodzicielstwa i wpływu, jaki decyzje rodziców mają na ich dzieci, niezależnie czy dzieje się to w europejskiej metropolii, czy w samym sercu Amazonii, gdzieś na końcu kolumbijskiej mapy. O poświęceniu, rodzicielstwie i relacjach z najbliższymi dyskutować z psychologiem Uniwersytetu SWPS Bartoszem Karczem, członkiem zespołu ds. rodzinnej pieczy zastępczej w gdyńskim MOPS.

Reżyserka filmu, młoda Kolumbijka brytyjskiego pochodzenia, wyrusza w podróż w głąb Amazonii, by odwiedzić mieszkającą na odludziu matkę. Kobieta przeprowadziła się do Kolumbii z Wielkiej Brytanii. Wiązała się z wieloma mężczyznami, urodziła kilkoro dzieci i po latach nomadycznego, hipisowskiego trybu życia, na stare lata osiadła w głębi amazońskiej puszczy, z dala od cywilizacji.

Matka odmalowuje niesłychanie barwną historię swojego życia, a córka przygląda się przeszłości matki i stara zrozumieć motywy jej postępowania. Tym samym próbuje zamknąć ten rozdział swojego życia, przygotowując się na własne macierzyństwo.

Dwie kobiety pragną zredefiniować i zrozumieć wzajemne relacje, postępowanie i motywacje, a cały proces rozgrywa się w otoczeniu kolumbijskiej nieokiełznanej przyrody, wśród tętniącego zielenią piękna Amazonii.

Stopniowo na fascynującym obrazie nieustraszonej matki-podróżniczki, artystki i awanturniczki zaczynają pojawiać się rysy i pęknięcia. Zaszłości i resentymenty wychodzą na światło dzienne także za sprawą brata głównej bohaterki, który zmaga się z nałogiem narkotykowym i twierdzi, że niekonwencjonalne sposoby wychowania i specyficzna postawa matki miały wpływ na jego psychikę.

Bartosz Karcz – psycholog, nauczyciel akademicki i naukowiec, pracuje na sopockim wydziale Uniwersytetu SWPS. Zajmuje się poradnictwem oraz szkoleniami z zakresu wspomagania rozwoju, rozwoju psychoseksualnego, komunikacji, profilaktyki zdrowia. Jest członkiem zespołu ds. rodzinnej pieczy zastępczej w gdyńskim MOPS. Współpracuje z instytucjami pomagającymi młodzieży i seniorom.

FILMOTERAPIA Z SENSEM 2

Czy sala kinowa może być również salą terapeutyczną, a film narzędziem do pracy z emocjami? Ubiegłoroczny sukces Filmoterapii z Sensem pokazuje, że kino jest miejscem, do którego przychodzi się nie tylko po emocje, lecz także ze swoimi emocjami. I że oglądanie filmów pozwala skonfrontować się z nimi, nazwać je i zaakceptować w bezpiecznych warunkach. Podczas 2. edycji publiczność zobaczy najlepsze dokumenty prezentowane podczas Festiwalu Filmowego Millenium Docs Against Gravity. Z kolei spotkanie po projekcji to okazja, aby w gronie pasjonatów kina porozmawiać na tematy ważne – dla naszego życia i dobrego funkcjonowania w świecie. O miłości, pasji, samotności, zmianie widzowie będą dyskutować wraz z ekspertami z Uniwersytetu SWPS.