Lekarze powiedzieli Kenowi Smithowi, że nigdy już nie będzie mógł chodzić. Wbrew wszystkiemu, wrócił jednak do zdrowia, ale postanowił zostawić za sobą cywilizację Od 40 lat mieszka w samotni nad jeziorem Traig w północnej Szkocji, bez prądu i bieżącej wody. Żyje tym, co przynosi mu ziemia i jezioro. Łowi ryby, rąbie drwa do ogrzania domu i pędzi wino z soku brzozowego. Najbliższa poczta oddalona jest o 27 km. W codzienności tego samotnika ukazuje się jego głęboki, duchowy stosunek do natury. „Gdy kochasz otaczającą przyrodę, ona odwzajemnia się tym samym” – tłumaczy Smith. 70-latek przedstawia również powody, dla których odwrócił się od cywilizacji. Delikatny stan równowagi między prowadzonym życiem pustelnika a jego podeszłym wiekiem powoduje wiele nietypowych, niekiedy śmiesznych, sytuacji, zawsze jednak oddających szacunek do życiowych wyborów bohatera. Reżyserka przez 7 lat korespondowała ze Smithem i odwiedzała go, aby zgodził się na nakręcenie filmu o sobie samym. Zaowocowało to przyjaźnią między nimi, którą widać na ekranie Film jest poematem pokazującym, że dopiero wyjście poza nawias społeczeństwa pozwala na dostrzeżenie tego, co w ludziach najlepsze.

Diarist and avid photographer, Ken Smith has spent the past four decades in the Scottish Highlands, living alone in a log cabin nestled near Loch Treig, known as 'the lonely loch’. He has no electricity or running water. He lives off the land, fishing for his supper, chopping wood, and even brewing his own tipple. Filmed over 10 years, director Lizzie Mackenzie poetically captures Ken’s profound, spiritual relationship with the wilderness: „If you love the land, it loves you back”.