Urodził się w Korei, zdobył edukację w Niemczech, Nowojorczykiem został z wyboru. Nam June Paik (1932-2006) jest jednym z najbardziej wpływowych artystów XX wieku, być może najbardziej nowoczesnym w podejściu do sztuki i przyszłości. To on wymyślił pojęcie infostrady (electronic superhighway) na długo przed narodzinami internetu i jest twórcą wideo-artu. Umieścił technologię w centrum swoich zainteresowań i uczynił z niej temat artystycznych medytacji. Tam, gdzie większość ludzi widziała kable, obwody, ekrany i lampy katodowe, Paik widział miliony możliwości i rozpikselowane obrazy czegoś wzniosłego. Film przedstawia jego życie i artystyczną ewolucję oraz wizje porównywalne do Nostradamusa, w których wieszczył, że każdy będzie miał swój kanał TV. Po raz pierwszy stał się sławny około pół wieku temu, a jego instalacje można było zobaczyć w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. W tamtych czasach sprawiała ona wrażenie dziwacznej i egzotycznej. Wieża ułożona z włączonych odbiorników telewizyjnych wyglądała jak ekscentryczna, wizualna odpowiedź na pytanie, co nas czeka w przyszłości. To była rewolucja. Pierwszy wideo-art w muzeum, zwiastujący to, co nieuniknione – rewolucję technologiczną, mimo że wydawał się konceptualną fanaberią, jak twórczość Marcela Duchampa czy muzyka Johna Cage’a. W sztukę Paika komentują takie sławy jak Joseph Beuys, David Bowie, Philip Glass, Laurie Anderson, Allen Ginsberg, Merce Cunningham oraz jego wielki przyjaciel i mentor – John Cage. Był twórcą nowych form sztuki, kompozytorem, pionierem eksperymentalnych interwencji, które sam nazywał „muzyką akcyjną”. Posługiwał się dziewięcioma językami, choć słabo. Był również autorem pierwszej instalacji satelitarnej. W noc sylwestrową 1984 roku przedstawił audycję radiową „Good Morning, Mr. Orwell”, która miała skarcić i obśmiać  Orwellowskie dystopie. Jego sztuka jest dziś bardziej dostępna i zrozumiała niż 50 lat temu. Być może dlatego film o Nam June Paiku powstał dopiero teraz.

Nam June Paik, widely regarded as “The George Washington of Video Art,” who coined the phrase “Electronic Superhighway,” and is arguably the most famous Korean artist in modern history. It charts Paik’s artistic evolution, from his formative education in Munich, through his rise in the New York art scene, and his Nostradamus-like visions of a future in which “everybody will have his own TV channel”.