Gdy Magnus Gertten pokazywał w Paryżu swój poprzedni film, „Every Face Has a Name”, po projekcji podeszła do niego Sylvie. Rozpoznała jedną kobietę wśród pokazywanych w filmie twarzy osób uratowanych z obozów koncentracyjnych przez Czerwony Krzyż, a następnie przywiezionych statkiem do Malmö w kwietniu 1945 roku. Była to Nadine Hwang – Chinka, która odegrała znaczącą rolę w życiu babci Sylvie – Nelly. Okazało się, że Sylvie posiada wiele listów, pamiętników, zdjęć i nagrań kamerą 8mm, ukazujących miłość Nelly i Nadine. Jednak było to na tyle bolesne dla wnuczki Nelly, że do tej pory nie odważyła się zagłębić w ten temat. Zakochane w sobie kobiety poznały się w Wigilię 1944 roku w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Uznana solistka operowa Nelly Mousset-Vos została poproszona o zaśpiewanie arii z opery „Madame Butterfly”. Poprosiła ją o to Nadine, z którą Nelly spędziła kolejne 30 lat. Reżyser odkrywa tę poruszającą historię, płynnie przechodząc w filmie między przeszłością i teraźniejszością. To dokumentacja zapomnianych queerowych historii osób, które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej.

The voice of opera singer Nelly resonates in the middle of the Ravensbrück concentration camp. Nelly and Nadine met for the first time at Christmas in 1944. They found each other again after liberation and were to stay together for the rest of their lives. Today, Nelly’s granddaughter Sylvie is about to be confronted with her grandmother’s legacy, locked in a box. The photographs, Super 8 footage and audio recordings, as well as the poetic and harrowing diary entries that she comes across, describe not only her grandmother’s memories of the camp, but also tell the story of her life with Nadine – a relationship that was never referred to as such by the family.