Gdyńskie Centrum Filmowe wraz z Instytutem Kultury Włoskiej w Warszawie i Krakowie zaprasza na kolejną edycję Cinema Italia Oggi – Przeglądu Nowego Kina Włoskiego. Od 8 do 13 lipca 2021 roku w Kinie Studyjnym GCF można zobaczyć dziesięć filmów z Italii.

W programie są między innymi: „Martin Eden” (reż. Pietro Marcelli), inspirowany słynną powieścią Jacka Londona; „Najlepsze lata”, opowieść o wieloletniej przyjaźni i miłości na tle najnowszej historii Włoch z czołówką włoskich aktorów w rolach głównych ; „Złe baśnie” (reż. Damiano D’Innocenzo i Fabio Roberto), niepokojąca, groteskowa opowieść o poszukiwaniu, samotności i lęku, nagrodzona na Berlinale za scenariusz.

CINEMA ITALIA OGGI W GDYŃSKIM CENTRUM FILMOWYM

PROGRAM

czwartek, 8 lipca 2021

godz. 18.40: ZŁOTA REGUŁA

godz. 20.45: DZIECI

piątek, 9 lipca 2021

godz. 16.50: MARTIN EDEN

godz. 20.45: RODZICE KONTRA INFLUENCERZY

sobota, 10 lipca 2021

godz. 16.50: NAJLEPSZE LATA

godz. 20.45: SZNURÓWKI

niedziela, 11 lipca 2021 

godz. 20.45: ZŁE BAŚNIE

poniedziałek, 12 lipca 2021

godz. 18.50: POD TYM SAMYM NIEBEM

godz. 20.45: CHCIAŁEM SIĘ UKRYWAĆ

wtorek, 13 lipca 2021

godz. 20.45: ŻYCIE JAK FILM KLASY B

FILMY

 „Dzieci‪”

FIGLI, reż.: Giuseppe Bonito, Włochy 2020, 97’

Sara (Paola Cortellesi) i Nicola (Valerio Mastandrea) są zakochanym w sobie małżeństwem. Mają sześcioletnią córkę, Annę, i szczęśliwe życie. Pojawienie się na świecie drugiego dziecka, Pietra, wywraca do góry nogami poukładany świat całej rodziny, prowadząc do tragikomicznych sytuacji. Ekstrawaganccy dziadkowie, przyjaciele na skraju załamania nerwowego i osobliwe opiekunki do dzieci nie przyjdą im z pomocą. Czy Sarze i Nicoli, miotających się między chwilami szczęścia a kłótniami, uda się przetrwać i pozostać razem‪?

„Rodzice kontra influencerzy”

GENITORI VS. INFLUENCER, reż. Michela Andreozzi, Włochy 2021, 100’

Jakim wyzwaniem jest dziś bycie samotnym ojcem nastolatki?

Paolo (Fabio Volo), nauczyciel filozofii, wdowiec, samotnie wychowuje córkę o francuskim imieniu Simone (Ginevra Francesconi) i ma z nią bardzo dobrą relację. Jednak wraz z wejściem dziewczynki w wiek nastoletni idylla dobiega końca. Jak każdy nastolatek, Simone wpada w sidła smartfona. Dość szybko dojrzewa w niej pragnienie zostania influencerką, jak jej idolka Ele-O-Nora (Giulia De Lellis) – a to kategoria ludzi, których jej ojciec nie znosi.

By naprawić swoje relacje z córką, Paolo rozpoczyna kampanię przeciwko mediom społecznościowym. Pomaga mu sama Simone, która staje się jego internetową menadżerką‪/asystentka. Niespodziewana sława zrobi z niego, wbrew jego woli, influencera, dzięki czemu odkryje, że media społecznościowe, nawet jeśli należy się z nimi obchodzić ostrożnie, mogą otworzyć nowe możliwości‪.

„Życie jak film klasy B”

LIFE AS A B-MOVIE: PIERO VIVARELLI, reż. Fabrizio Laurenti, Niccolò Vivarelli, Włochy 2020, 90′

Poznajcie niespokojne życie i kalejdoskopową filmografię Piera Vivarellego‪, rewolucyjnego prowokatora‪. To reżyser włoskich filmów klasy B wszystkich gatunków, autor tekstów muzycznych przebojów ‪- w tym „24 000 bac”i ‪(dwadzieścia cztery tysiące buziaków) Celentana i scenarzysty spaghetti westernu Django (1966) oraz ulubieńca Quentina Tarantino.

W młodości był zwolennikiem X flotylli MAS oraz jedynym nie Kubańczyk, poza Che Guevarą, posiadającym legitymację Kubańskiej Partii Komunistycznej podpisaną przez Fidela Castro. Zaczynając od Urlatori alla Sbarra ‪(musicalu z Celentano, Chetem Bakerem i Miną o świecie młodych, który zaczął poruszać się w rytmie rocka‪), przez filmy polityczne ‪(takie jak Oggi a Berlino‪), po Django ‪(film będący prekursorem szkoły spaghetti western‪), Vivarelli unosił się na fali nowego. Przeniósł na ekran komiksy Satanik i Mister X‪, a rewolucję seksualną pokazał w Il dio serp‪.

‪„Chciałem się ukrywać”

VOLEVO NASCONDERMI, reż.: Giorgio Diritti, Włochy 2020, 120’

Toni, to samotne dziecko‪, syn włoskiej emigrantki‪. Do Włoch został odesłany ze Szwajcarii, gdzie spędził trudne dzieciństwo i młodość‪, doświadczając chłodu i głodu. Spotkanie z rzeźbiarzem Renato Marino Mazzacuratim daje mu okazję‪, aby poznać sztukę malarstwa. „Niemiec”, jak nazywają go ludzie, często wyśmiewany i poniżany, staje się wspaniałym malarzem, który kreuje swój własny‪, fantastyczny świat tygrysów, goryli i jaguarów.

Stłamszony przez reżim, który chce ukryć odmienność, pada ofiarą własnych lęków i zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. Toni maluje samego siebie, jakby chciał  potwierdzić swoje pragnienie istnienia‪. Co stanie się punktem zwrotnym w jego życiu‪ i w jaki sposób znajdzie spełnienie?  .

‪‪„Pod tym samym niebem‪”

‪NON ODIARE, reż. Mauro Mancini, Włochy / Polska 2020, 96’

Simone, uznany chirurg żydowskiego pochodzenia, mieszka w centrum Triestu. Jest skonfliktowany z ojcem – ocalonym z Holokaustu więźniem obozu koncentracyjnego. Pewnego wieczoru, wracając do domu, rzuca się na ratunek mężczyźnie, który jest ofiarą pirata drogowego. Gdy jednak odkrywa nazistowski tatuaż na jego piersi, pozostawia go swojemu losowi.

Po kilku dniach poczucie winy zwycięża i Simone decyduje się odszukać rodzinę zmarłego. Poznaje Marikę, najstarszą córkę; Marcella, nastolatka zafascynowanego ideologią nazistowską i najmłodszego Paola. „Ani dobrzy, ani źli, po prostu ludzie” – tak reżyser Mauro Mancini opisuje swoich bohaterów.

‪‪„Najlepsze lata‪”

Gli anni più belli, reż. Gabriele Muccino, Włochy 2020, 128’

Nakręcona z rozmachem opowieść o wieloletniej przyjaźni i miłości na tle najnowszej historii Włoch. Film wyreżyserował Gabriele Muccino, znany z takich hollywoodzkich przebojów jak „W pogoni za szczęściem”, „Siedem dusz” czy „Ojcowie i córki”. W rolach głównych wystąpiła czołówka włoskich aktorów, m.in. Micaela Ramazzotti oraz Pierfrancesco Favino. Od niewinnej młodości aż po blaski i cienie dorosłego życia. Od idealizmu po rozczarowania oraz frustracje. W nowym filmie ceniony włoski reżyser i scenarzysta Gabriele Muccino towarzyszy swoim bohaterom przez czterdzieści lat. Obrazuje ich losy, a tłem czyni pełną politycznych zawirowań najnowszą historię swojego kraju.

Paola, Giulia i Riccardo poznajemy na początku lat 80., podczas gwałtownych zamieszek ulicznych, jakie rozegrały się w Rzymie. Trio zbuntowanych nastolatków wkrótce uzupełnia piękna dziewczyna imieniem Gemma, która wprowadza w ich wzajemne relacje trochę zamieszania. Dla każdego z czwórki bohaterów życie zgotowało inny scenariusz, weryfikując, nierzadko brutalnie, ich nastoletnie fantazje czy idee. Jednak nawet to nie stanie na przeszkodzie w próbie odbudowy młodzieńczej przyjaźni.

„Złe baśnie”

FAVOLACCE, reż. Damiano i Fabio D’Innocenzo, Włochy / Szwajcaria 2020, 98’

Baśnie Damiano i Fabio  d’Innocenzo przypominają mocno baśnie innych braci, Grimm… Daleko im do sielanki i bajkowego klimatu.”Złe baśnie” zostały docenione na wielu światowych festiwalach. Film zdobył m.in. Srebrnego Niedźwiedzia za scenarisuz na Festiwalu w Berlinie, był nominowany również za scenariusz do Europejskich Nagród Filmowych. Ma na swoim koncie także wiele innych nagród. 

Akcja filmu rozgrywa się w upalne lato, na rzymskim przedmieściach. Lejący się z nieba żar powoduje, że czas stoi tu niemal w miejscu. Do włoskiego dolce vita jednak daleko, zwłaszcza gdy już przekroczy się próg świata wykreowanego przez braci D’Innocenzo.

Zamieszkujące to miejsce rodziny na pierwszy rzut oka niczym specjalnym się nie wyróżniają. Podobnie jak wiele innych, dzielą swoje radości i smutki, a lepsze momenty przeplatają gorszymi. Tyle że tych drugich, połączonych z narastającą frustracją oraz agresją powodowaną sytuacją osobistą, materialną czy klasową, jest tu zdecydowanie więcej. Domy nie są już schronieniami, stając się niemymi świadkami sadystycznych zachowań ojców oraz bierności matek. Obojętność dorosłych najmocniej uderza w dzieci, które mogą się okazać prawdziwą siłą wywrotową tej złej baśni…

Pewne jest, że ta ujęta w formułę mrocznej współczesnej baśni opowieść to kino ekstremalnych emocji, angażujące widza do ostatniego nerwu. Oryginalny tytuł „Favolacce” jest połączeniem włoskich słów „favole” – opowieść oraz „parolacce” – przekleństwo.

„Martin Eden”

reż. Pietro Marcello, Włochy/ Francja 2019, 129’

Film inspirowany jest bestsellerową powieścią Jacka Londona pod tym samym tytułem, której akcję włoski reżyser Pietro Marcello przenosi do uwielbianego przez filmowców Neapolu, połowy XX wieku.

Klasowe napięcia, nieoczywiste uczucie, rodząca się świadomość i ambicja stają u podstaw tej intrygującej historii. Wcielający się w główną rolę Luca Marinelli za tę kreację odebrał nagrodę dla najlepszego aktora podczas 76. MFF w Wenecji.

„Martin Eden” jest hołdem dla wszystkich outsiderów i indywidualistów, którzy kroczą własną drogą, często na przekór systemowi i bez żadnego wsparcia ze strony otoczenia. Pokazuje także, jak często nieposkromione ambicje i bezpardonowe dążenie do celu odcinają nas od własnej tożsamości i korzeni.

Z chwilą, gdy tytułowy bohater filmu, wywodzący się z klasy robotniczej Martin Eden, spotka na swej drodze Elenę, nie ma wątpliwości, że to miłość od pierwszego wejrzenia. Myśl o ślubie z pochodzącą z dobrze sytuowanej przemysłowej rodziny młodą kobietą powoli staje się jego obsesją.

Wyglądać to może na mezalians, bo cała wiedza, jaką do tej pory w swoim życiu zdobył Martin, opiera się nie na szkolnej edukacji, a na byciu w drodze. Zamiast kończenia kolejnych klas od wczesnych lat pływał na statkach, imając się różnych dorywczych zajęć. Chcąc zatrzeć klasową różnicę i skromne pochodzenie, marzy o zdobyciu wykształcenia oraz rozpoczęciu kariery pisarskiej. Wsparcie znajduje u boku starszego lewicowego intelektualisty, który przyczyni się także do politycznego przebudzenia bohatera.

„Złota reguła”

LA REGOLA D’ORO, reż. Alessandro Lunardelli, Włochy 2020, 90′

Co, ktoś taki jak Ettore Seppis robi za kulisami programu telewizyjnego, w prime-timie? Sam się nad tym zastanawia, czekając na odbiór nagrody w Teatro Antico w Taorminie, tuż przed wyjściem na scenę wśród błysków fleszy i oklasków publiczności. Ettore jest żołnierzem, a ostatnie pięć miesięcy spędził jako więzień syryjskich fundamentalistów. Teraz, gdy wrócił do domu, wszyscy traktują go jak bohatera – rozdaje autografy, udziela wywiadów, zabiegają o niego producenci programów marzący o wysokiej oglądalności.

Co na to Seppis? To, co go najbardziej niepokoi to tajemnica tego, co naprawdę wydarzyło się w Syrii. Chciałby o tym porozmawiać, zastanawia się z kim. Jedyną odpowiednią osobą wydaje się być Massimo, autor telewizyjnych programów, który ma przygotować jego mowę dziękczynną. Może któregoś dnia się zaprzyjaźnią, ale na razie są na dwóch przeciwległych biegunach…

„Sznurówki”

LACCI, reż. Daniele Luchetti, Włochy 2020, 100′

Neapol, wczesne lata 80. Małżeństwo Vandy i Alda przeżywa kryzys, gdy ten zakochuje się w młodej Lidii. Ich dwoje małych dzieci jest rozdartych między rodzicami, w atmosferze krzywdy i urazy. Jednak okazuje się, że więzi, które łączą rodzinę są bardzo silne, nawet bez miłości. Teraz, trzydzieści lat później Aldo i Vanda nadal są małżeństwem. Co się w tym czasie wydarzyło? „Lacci” to uczuciowy thriller, opowieść o lojalności i niewierności, urazie i wstydzie.