Lata 70-te. Major SB chce „kupić” naiwnego księdza Zieję i zrobić z
niego agenta, który skompromituje opozycję. Przesłuchania księdza stają
się naturalnym pretekstem do wędrówki przez historię Polski wieku
dwudziestego – od wojny bolszewickiej 1920 roku, przez II wojnę
światową, aż do czasów współczesnych. Okazuje się, że naiwny ksiądz
Zieja to mądry buntownik. Nie godził się na świat, w którym żył.
Wyprzedzał swoją epokę. Samotna wędrówka bez paszportu do Rzymu w latach
30-tych, była myśleniem o Unii Europejskiej. Udzielenie katolickiego
pogrzebu samobójczyni (w latach 20-tych ubiegłego wieku), to sprzeciw
wobec kościelnych reguł. Głoszenie hasła „nigdy nie zabijaj nikogo,
nawet swoich wrogów” w czasie II wojny światowej było sprzeciwem wobec
mitów patriotycznych i zapowiadało modne później postawy pacyfistyczne.
Zieja stawiał na szali swoje życie i wolność, w imię wyznawanych
wartości moralnych, etycznych i religijnych. Film „Zieja” wyrasta z
nurtu polskiego katolicyzmu, który jest oparty na wysokich standardach
etycznych, ubóstwie i tolerancji oraz szacunku i miłości do drugiego
człowieka.