Zapraszamy na blok krótkometrażowych filmów w reżyserii Marka Koterskiego.
Po pokazie odbędzie się spotkanie z reżyserem, Markiem Koterskim.
Prowadzący: Łukasz Maciejewski
Może powtórzymy angielski?
Niepodrabialny styl, niezapomniane dialogi i ikoniczni bohaterowie – uniwersum Marka Koterskiego na stałe wpisało się w DNA polskiej kultury. Kino osobne, autorskie, a jakże uniwersalne, trafnie opisujące narodowe przywary i ogólnoludzkie prawdy. Balansujące pomiędzy humorem a makabreską, lekkością a dosadnością, autotematyzmem a traktatem o kondycji społecznej. I tylko on tak potrafi, Marek Koterski, prawdziwy arcymistrz kina.
Naprzód, 1976, 10 min
Film o szkolnym teatrze amatorskim „Sylaba’68” z Wrocławia.
Dziwny świat Thomasa Puckey’a, 1977, 12 min
Film zrealizowany podczas międzynarodowego artystycznego pleneru wiejskiego „Osetnica ’76”. Skupia uwagę na młodym Angliku, który reprezentuje w sztuce kierunek zwany „behaviour art”. Wystąpienia Puckey’a, jego sposób wyrażania siebie i swego stosunku do świata, pozostaje poza sferą zrozumienia i doznań wiejskiej społeczności, mocno związanej z realiami codzienności.
Szczęście, 1980, 18 min
Jest to film o postawach jednostkowych i społecznych. Wykorzystując autentyczne pamiętniki byłych wychowanek Państwowych Domów dla Dziewcząt autor tworzy szeroki obraz egzystencji dla dzieci i młodzieży pozbawionej więzi rodzinnej, odzwierciedla ich stan świadomości, potrzeb i marzeń a także konfrontuje ich losy z murem obojętności społecznej.
Przyszłość, 1981, 45 min
Film o Monarze. Bardzo twarde, nieraz drastyczne rozmowy Marka Kotańskiego z pacjentami ośrodka odwykowego.;Dokumentalna opowieść o ludziach pogrążonych w nałogu narkotycznym. Film o młodych narkomanach, którzy podjęli próbę wydobycia się z tego straszliwego kręgu uzależnienia. Ich ostatnią szansą na życie jest pobyt w Monarze – Młodzieżowym Ośrodku Leczenia Narkomanów k/Gawrolina, prowadzonym przez psychologa Marka Kotańskiego. Ten utalentowany wychowawca związał swe życie z młodymi narkomanami, jest z nimi, by mogli żyć, żyć bez śmiercionośnych dawek narkotyku. Film dając obraz bytowania w Monarze członków zespołu, odkrywa przede wszystkim ich wnętrza. Kontakt Kotańskiego ze swymi podopiecznymi uzmysławia wartość jaką stanowić może człowiek dla drugiego człowieka.
Pieśń wojenna, 1986, 11 min
Pieśń wojenna to improwizowana narracja kilkuletniego chłopca na temat wojny.;Dziecięca zabawa a jednak jakie mocno w niej echa prawdziwej wojny zmagań bitewnych akcji i obrazu klęski.;Pieśń wojenna to nie tylko zabawa, to ekspresyjny dziecięcy poemat.