Piotr Łazarkiewicz żył szybko, zachłannie, jakby podświadomie czuł, że ma mało czasu. Ktoś napisał: „umarł w biegu”. Jego czas był zawsze wypełniony po brzegi, a jednocześnie ci, którzy go znali często podkreślają, że – obcując z nim – mieli poczucie, że zawsze miał dla nich czas. To film opowiedziany z perspektywy jego odejścia, ale nie panegiryk. Piotr był zwyczajny, skromny, nieśmiały, bliski i prawdziwy. Zawsze w skórzanych spodniach, z papierosem w ustach, z długimi włosami, jąkający się, z lekko ironicznym dystansem.

W filmie wykorzystano fragmenty wyreżyserowanych przez Piotra Łazarkiewicza filmów fabularnych, dokumentalnych, teatrów telewizji, etiud studenckich, reportaży telewizyjnych oraz programów telewizyjnych i audycji radiowych.

O Piotrze Łazarkiewiczu mówią: Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Paweł Felis, Remigiusz Grzela, Agnieszka Holland, Zbigniew Hołdys, Wiesław Komasa, Antoni Komasa-Łazarkiewicz, Magdalena Łazarkiewicz, Gabriela Łazarkiewicz, Maria Seweryn, Andrzej Wolf.

Nagrody:

• Lubuskie Lato Filmowe, Łagów 2015: Złote Grono w konkursie filmów dokumentalnych