Tytuł oryginalny: The Silent Twins

Kraj i rok produkcji: Polska/Wielka Brytania/USA, 2022

Język: angielski

Gatunek: dramat

Reżyseria: Agnieszka Smoczyńska

Scenariusz: Andrea Seigel

Obsada: Letitia Wright, Tamara Lawrance, Jodhi May, Michael Smiley

Najważniejsze nagrody:

• 47. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2022 – Złote Lwy dla Najlepszego Filmu; Najlepsza muzyka; Najlepsza scenografia; Nagroda Sieci Kin Studyjnych

Opis filmu:

Pokazywany premierowo na festiwalu w Cannes „Silent Twins” to najnowszy film Agnieszki Smoczyńskiej, twórczyni „Córek dancingu” i „Fugi”. Jedna z najoryginalniejszych polskich reżyserek, która o tym, co w nas dzikie i nieokiełznane opowiada z lekkością tanecznych kroków, także w swoim anglojęzycznym debiucie daje popis nieskrępowanej wyobraźni. Wizjonerski, wypełniony muzyką „Silent Twins”, choć zrealizowany w oparciu o reportaż Marjorie Wallace, nosi wyraźne piętno autorskiego stylu. I – podobnie jak poprzednie filmy Smoczyńskiej – pokazuje perspektywę kobiet. Tym razem są to bliźniaczki z Walii: June i Jennifer Gibbons, które przestają komunikować się ze światem. Od ponurej prowincji, która czarnym dziewczynkom ma do zaoferowania głównie upokorzenia, „milczące bliźniaczki” uciekają w eksplodujące neonowymi kolorami, oprószone słonecznym blaskiem fantazje o pisarskiej sławie, romantycznej miłości i basenach pełnych Pepsi-Coli. Ale podkręcona hormonami nastoletnia wyobraźnia June i Jennifer ma także mroczną stronę – podobnie jak ich podszyta rywalizacją więź.

MŁODZI W CENTRUM KINA o filmie:

Widzowie film „Silent Twins” określili mianem „ciężkiego” do oglądania, momentami przerażającego, wbijającego w fotel i sprawiającego, że „ciarki przechodziły”. Określili go też jako specyficzny i surrealistyczny, pozostawiający pole do interpretacji („Czy to się działo naprawdę, czy to może tylko iluzja?”), a jednocześnie nie do końca zrozumiały („Nie wiedziałem, co się dzieje”). Większość widzów uznała jednak, że film jest „dobry”, pełen emocji, pokazujący skomplikowaną i toksyczną relację między siostrami.

Zdaniem młodzieży postacie w filmie są niejednoznaczne, a ich role rozbudowane. Widzowie nie byli w stanie do końca odkryć, która z sióstr jest „dobra”, a która „zła”. Zwracano jednak uwagę na ich silny związek i wzajemnie negatywny wpływ. Sugerowano, że hermetyczne zamknięcie bliźniaczek musiało być spowodowane traumatycznymi doświadczeniami z przeszłości, a film obrazuje próby przełamania tej sytuacji.

Widzowie uznali, że film ukazuje skomplikowanie natury ludzkiej, niepewność co do tego, jacy są inni i co inni myślą, ale też specyfikę zaburzeń psychicznych.

Wśród oglądających pojawiły się uwagi, że pomysł na film był dobry, ale jego wykonanie niezadowalające, a także, że film był zbyt długi, rozwlekły.

Ze względu na potencjalną szeroką publiczność, która chciałaby obejrzeć film, młodzież zamieściłaby „Silent Twins” w repertuarze kina chętniej niż poleciła znajomym. Ich zdaniem film warto pokazywać, ponieważ przekazuje ważne wartości.