Przypominająca stok narciarki elektrownia, wieżowiec zaprojektowany
w kształcie chińskiego znaku dla „ludu“ Szanghaju, dom Lego pomyślany
jako zbudowane z klocków interaktywne centrum rozrywki czy nowe dwie
wieże World Trade Center – to tylko niektóre z oryginalnych projektów
Bjarke Ingelsa, jednego z najciekawszych i najbardziej oryginalnych
architektów naszych czasów, okrzykniętego w 2011 roku przez „The Wall
Street Journal” Innowatorem Roku w dziedzinie architektury. Uhonorowany
wieloma prestiżowymi nagrodami czterdziestoparoletni Ingels, szef biura
architektonicznego Bjarke Ingels Group, traktuje architekturę jak
pragmatyczną utopijną sztukę, która stawia sobie za cel stworzenie
doskonałych miejsc ze społecznego, ekonomicznego i ekologicznego punktu
widzenia. Znany jest z budynków, które sprzeciwiają się zarówno
tradycyjnym konwencjom architektonicznym, jak i przestrzennym wymiarom.
Jego nowatorskie projekty oparte na idei zrównoważonego rozwoju zdobyły
duże uznanie na całym świecie.

Kręcony przez 6 lat film śledzi losy słynnego Duńczyka w momencie
pracy nad jego dwoma poważnymi projektami: nowymi budynkami World Trade
Center oraz manhattańskim wieżowcem W57. Obserwujemy, jak w Nowym Jorku
otwiera biuro dla swojej firmy BIG, a potem zmaga się z zawodowymi
i osobistymi problemami.

Po wyjeździe do Nowego Jorku jego duńska firma wpada w kłopoty,
a w trakcie badań wykryto mały guz w jego mózgu. Obserwujemy
niewiarygodnie intensywne życie codzienne Ingelsa, podróże na kolejne
plany budowy, negocjacje z niezadowolonymi duńskimi pracownikami,
a także rozmowy z lekarzami. Okazuje się jasne, że jego wielki sukces ma
również wysoką cenę. Jednak najciekawsze są w tym filmie mini-wykłady
Ingelsa, w których wyjaśnia, w jaki sposób powstają jego pomysły
i projekty, a także przedstawia filozoficzne i architektoniczne
rozważania o tym, czym jest architektura. Jeśli kino dokumentalne –
twierdzi Ingels – jest dokumentowaniem świata takim, jakim on jest,
a fabularne fantazją na temat tego, jak mógłby wyglądać, to architektura
jest fabularyzowaniem realnego świata.