Film uznany przez polskich krytyków za jeden z najwybitniejszych rodzimych filmów o wojnie. Utwór Różewicza – w opozycji do stylistyki szkoły polskiej – pozbawiony jest romantycznej otoczki. Scenariusz powstał na podstawie skrzętnie zgromadzonej i zbadanej dokumentacji. Aktorów dobierano według podobieństwa do kreowanych bohaterów. Sposób narracji i staranność realizacji zbliża film do maniery dokumentalnej.

W Westerplatte brak wyrazistego, pierwszoplanowego bohatera. Zastępuje go zbiorowość. Osią konstrukcyjną fabuły jest nasilający się spór między majorem Henrykiem Sucharskim i jego zastępcą, kapitanem Franciszkiem Dąbrowskim.