Uwodzicielski
i przewrotny, najnowszy film Oliviera Assayasa („Sils Maria”, „Personal
Shopper”) bawi się pojęciem wierności. W „Podwójnym życiu” dotyczy ono
zarówno kilku zdradzających się osób, perwersyjnej relacji fikcji do
rzeczywistości, jak również rewolucji technologicznej, która każe nam
porzucać stare przyzwyczajenia. W błyskawicznie zmieniającym się świecie
e-booki wygryzają papierowe książki, młode kochanki – starzejące się
żony, zaś seriale – kinowe fabuły. Nie zmienia się tylko jedno: zawsze
najbardziej podnieca nas nowe.

Swoimi bohaterami uczynił Assayas członków paryskiej bohemy,
przeżywających właśnie kryzys wieku średniego. Leonard, pisarz snobujący
się na bycie offline (Vincent Macaigne), pragnie wydać kolejną powieść,
będącą zapisem romansu z pewną aktorką. Jego wydawca, przystojny
karierowicz Alain (w tej roli super gwiazda francuskiego kina –
Guillaume Canet), odrzuca książkę, bo o wiele bardziej pasjonuje go
teraz świat e-booków, a dokładnie atrakcyjna doradczyni do spraw
digitalizacji. Alainowi umyka więc, że jego żona, marząca o ambitnej
roli serialowa aktorka Selena (fantastyczny, autoironiczny występ
Juliette Binoche) spotyka się z pewnym pisarzem, którego partnerka także
nie wie o zdradzie, bo jest zbyt zajęta ogarnianiem PR–u prowadzącego
podwójne życie polityka…

Na ów splot seksu, kłamstw i literatury, Assayas patrzy z
wyrozumiałością i humorem (krytycy podkreślają, że „Podwójne życie” to
jego najlepsza komedia!), deklarując w jednym z wywiadów: „Staliśmy się
takimi moralistami, że zapragnąłem nakręcić film odrobinę niemoralny”.
Inspiracją dla tego lekkiego niczym czytnik – i równie pojemnego –
komediodramatu jest bez wątpienia seksowne kino mistrza Erica Rohmera.
Niektórzy piszą też o podobieństwach do najlepszych filmów Woody’ego
Allena – z tym że u Assayasa jest zdecydowanie więcej wina.