Po śmierci żony i samobójstwie jedynego syna Zdzisław Beksiński, odcinając się od świata i ludzi, próbuje egzystować w pustym mieszkaniu. Jedynymi towarzyszami samotności artysty są nagrania bliskich, wypełniające koszmar bezsennych nocy. Świadkami jego zmagań są postaci z obrazów, „patrzące” na Beksińskiego ze wszystkich ścian. Zdzisław usiłuje wrócić do normalnego trybu życia. Choroba zmusza go do przyjęcia niechcianej przez niego pomocy, od równie jak on samotnej, młodej rehabilitantki. Dotknięte pędzlem płótno i ciało uleczone przez dotyk to dwie strony procesu, który obojgu daje nadzieję.

Krótkometrażowy debiut reżyserki pod opieką artystyczną Pawła Pawlikowskiego