Marina Abramović, ikona sztuki współczesnej, po przeżyciu duchowego załamania wybiera

się w podróż do Brazylii, gdzie ma nadzieję znaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania.

Na początku swojej drogi spotyka Johna of God, słynnego uzdrowiciela, który dokonuje

chirurgicznych operacji jedynie przy użyciu małego skalpela. Trudno zarzucić mu

szarlatanerię – kamera skrupulatnie przygląda się rozcinaniu gałki ocznej, wyjmowaniu

z brzucha różnych organów i innym, równie spektakularnym zabiegom. Po czasie

spędzonym z Johnem i wysłuchaniu jego nauk, bohaterka rusza w głąb Brazylii, aby

spotykać opętanych przez duchy szamanów, pić ayahuascę, uczestniczyć

w ceremonii candomblé, poszukując duchowego uzdrowienia i zastanawiając nad związkami

rytuałów, religii z uprawianym przez siebie performensem.Film dla jednych będzie

fascynującym przewodnikiem po kraju, którego mieszkańcy wierzą w zaświaty, gdzie umarli

przebywają z żywymi, a magia jest naturalną, stosowaną na co dzień praktyką. Inni odbiorą

film jako zapis duchowych poszukiwań jednej z najsłynniejszych artystek naszych czasów –

nie bojącej się banału, gotowej rozmawiać z każdym o potrzebie metafizyki, przenikaniu

światów i mrocznych podróżach w podświadomość.W tle rysują się hipnotyczne i przepastne

brazylijskie pejzaże. Abramović trafia do kolejnych komun: praktykujących leczenie

za pomocą kryształów, odczynianie uroków za pomocą jajek (rytuał znany także…

na Podlasiu), zgłębiających halucynogenne i lecznicze moce roślin występujących w dżungli.

Przez ekran przewijają się ludowi mędrcy, ludzie, którzy porzucili cywilizację, Indianie,

którzy nigdy jej nie zaznali, staruszki rozmawiające z duchami i ludzie obdarzeni

nadnaturalnymi mocami. To, co na świeckim Zachodzie mogłoby się spotkać z pobłażliwym

uśmiechem, tu jest brane całkowicie na serio – Abramović uświadamia nam, jak wiele

tracimy, nie umiejąc spojrzeć na świat z innej niż naukowa perspektywy.Film jest

przepełniony opowieściami i wspomnieniami samej artystki – poznajemy jej doświadczenia

z dzieciństwa, relacje z ciałem i mężczyznami, poczucie bycia wieczną nomadką, wierze

w inne wymiary rzeczywistości, sensie bycia artystą i intymnej relacji z publicznością.

„Marina Abramović w Brazylii” to podróż ku światłu – artystka powtarza stary mit

o doświadczeniu oświecenia poprzez przejście przez piekło, do którego zagląda podczas

jednego z rytuałów…