FORMAN VS FORMAN (17. MILLENNIUM DOCS AGAINST GRAVITY)
FORMAN VS FORMAN (17. MILLENNIUM DOCS AGAINST GRAVITY)
„Amadeusz”, „Lot na kukułczym gniazdem” czy „Hair” sprawiły, że Miloša Formana pokochali widzowie na całym świecie. Zanim jednak reżyser wyjechał do USA i zdobył 13 Oscarów (na 31 nominacji), w rodzimej Czechosłowacji zrobił filmy, które stały się klasykami europejskiego kina jak „Miłość blondynki” czy „Czarny Piotruś”. Archiwalne materiały – przeważnie wywiady z Formanem (zmarłym w 2018 roku) – nie ukazują jego życia w wyłącznie pozytywnym świetle. To wielowymiarowy, szczery portret nie tylko wielkiego artysty, ale przede wszystkim wyjątkowego człowieka. Trudna sytuacja, naciski komunistycznej władzy i decyzja o pozostaniu za oceanem to tylko jedna strona tej historii – drugą jest porzucona rodzina i czasem egoistyczna postawa reżysera. Forman zawsze stawał w opozycji do systemu społecznego i czuł nieufność wobec władzy politycznej, wyniesioną z czasu życia w totalitarnym reżimie. Z czasem znakiem rozpoznawczym jego filmów stało się pokazywanie jednostki w zderzeniu ze społeczeństwem – nieważne, czy byli to hipisi, czy odległy im czasowo Mozart. W filmie legendarnej czeskiej dokumentalistki Heleny Třeštíkovej pojawia się też narracja syna Miloša – Petra, który składa w ten sposób hołd swojemu ojcu.
Who better to describe the life of director Miloš Forman (“One Flew Over the Cuckoo’s Nest”, “Amadeus”) than the man himself? Jakub Hejna and Helena Třeštíková created this collage portrait entirely from archive interviews, scenes from his classic films, visits to his film sets, and home videos shot by the filmmaker himself. Forman, who died in 2018, explores his eventful career and private life. He lost both his pa-rents as a child when they were deported from the
former Czechoslovakia to concentration camps. He never felt at home with his foster families: “I felt like I was looking at the families through a window,” explains the filmmaker, “That feeling never left me.” Did that sense of remoteness and being disconnected perhaps form him as a
storyteller? We get the opportunity to draw parallels such as these between Forman’s work and his personal life. But rather than carrying out an analysis, Hejna and Třeštíková let the images and outpourings—some of which are voiced by Forman’s son Petr—speak for themselves. The result is an intriguing glimpse into the life of an immigrant whose films were nominated for 31 Oscars, taking 13 of them home.
Newsletter
Zapisz się na newsletter

* wymagane pola