„Czy można ukraść człowieka?” – okazuje się, że tak. Studentka Majka ucieka z domu ze swoją sześcioletnią córką Anią, owocem romansu z nauczycielem w liceum. Dla uniknięcia skandalu, dziewczynkę po urodzeniu adoptowała jej babcia, odbierając Majce prawo do macierzyństwa. Zbyt wydumany splot wydarzeń? W adwokackiej praktyce Krzysztofa Piesiewicza rzeczywistość była jeszcze bardziej dramatyczna, bo związana z kazirodztwem. Ofiarą trwającego od lat niezrozumienia, nieumiejętności kochania, narastającego żalu i nienawiści po raz kolejny w cyklu Kieślowskiego staje się dziecko, które pyta czy ma jeszcze mamę? Gdzieś w tle są ojcowie – Majki i Ani, współwinni, lecz milczący i nieobecni, uciekający przed odpowiedzialnością.

W siódmym filmie cyklu nawet postać grana przez Artura Barcisia okazuje się bezradna. We wcześniejszych odcinkach zdarzało się, że spojrzeniem wpływał na bohaterów w przełomowych dla nich momentach. Tu, oparty na kulach wysiada w niedzielny poranek na stacji kolejowej w Józefowie z pociągu, do którego wskoczyła Majka, uciekając przed swoimi rodzicami i opuszczając zdezorientowaną Anię. Widziany z daleka mężczyzna o kulach przybywa zbyt późno, by naprawić trwającą od lat agresję między obiema kobietami? Kieślowski konsekwentnie pozwala swoim postaciom przechodzić między filmami: w „Dekalogu, dziewięć” na Anię, bawiącą się samotnie na podwórku, będzie patrzył z okna mieszkania lekarz, zastanawiający się z żoną nad adopcją dziecka. Za innym oknem, jednym z wielu w tym samym bloku, rozgrywa się kolejny dramat.

ks. Marek Lis
Uniwersytet Opolski

Nagrody:

• MFF Wenecja 1989: nagroda Young Cinema, nagroda FIPRESCI
• Międzynarodowe Spotkania Filmowe, Dunkierka 1989: Nagroda Krytyki
• World Film Festival, Montreal 1989: Nagroda Krytyki
• MFF San Sebastian, 1989: nagroda OCIC
• MFF Sao Paulo, 1989: nagroda krytyki filmowej
• Nagroda za reżyserię (przyznawana przez pismo „Ekran”) za rok 1989: Złoty Ekran
• Srebrna Taśma 1990 – nagroda Stowarzyszenia Włoskiej Krytyki Filmowej
• Nagroda Specjalna Amerykańskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych NSFC 2000