Dzieło uznanej reżyserki kina tunezyjskiego (jej Człowiek, który sprzedał swoją skórę nominowany był do Oscara) brawurowo łączy naturszczyków i aktorów, fabułę i dokument, policyjną rekonstrukcję i psychodramę. Prezentowany w Cannes film docieka przyczyn zaginięcia dwóch z czterech córek Olfy, przede wszystkim jednak Ben Hania tropi siłę problematycznego międzypokoleniowego przekazu, by wydobyć na światło dzienne powszechnie akceptowaną przemoc i sposób, w jaki polityczne wstrząsy wpływają na los jednostek.