MISTRZOWIE KINA W GDYŃSKIM CENTRUM FILMOWYM to druga edycja projektu skierowanego do uczniów ostatnich klas szkoły podstawowej oraz liceów. Pokazy w ramach projektu umożliwiają młodzieży kontakt z twórczością najwybitniejszych twórców filmowych, którzy tworzyli w XX wieku.
Wybrane propozycje zaliczane są do dzieł, które wywarły niezwykle istotny wpływ na europejską i światową kinematografię. Przed każdym pokazem odbędzie się prelekcja prezentująca dorobek reżysera i najważniejsze założenia danego nurtu, a także przedstawiony zostanie kontekst historyczny. Po filmie będzie miała miejsce rozmowa z widzami poświęcona szczegółowym zagadnieniom, możliwym tropom interpretacyjnym, zagadnieniom filmoznawczym i historycznym.
Przygotowane zostaną również materiały prezentujące dorobek reżysera, najważniejsze informacje o filmie, tzw. karta pracy z pytaniami, które mogą zostać wykorzystane przez nauczycieli przy dalszej analizie dzieła, a także bibliografia dla nauczycieli i tych uczniów, którzy będą zainteresowani podjęciem samodzielnej pracy badawczej lub twórczej. Prowadzenie: dr Piotr Kurpiewski, Uniwersytet Gdański.
BULWAR ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA uznawany jest za jedno z największych arcydzieł kina. To historia stopniowo popadającej w szaleństwo, starzejącej się gwiazdy kina niemego, która w swej hollywoodzkiej posiadłości wciąż żyje nadzieją wielkiego powrotu na ekran. W tę rolę wcieliła się gwiazda kina niemego – Gloria Swanson. Towarzyszą jej wielkie postaci filmu tamtych czasów – Buster Keaton, Cecil B. DeMille i Erich von Stroheim.
BILLY WILDER
Austriacki scenarzysta i reżyser filmowy, początkowo pracujący w Berlinie, a od 1933 w Hollywood. Dzieciństwo spędził w Wiedniu, gdzie przerwał studia prawnicze, by wyjechać do Berlina, gdzie w 1929 zadebiutował jako scenarzysta. W ciągu czterech lat udało mu się zrealizować około 20 scenariuszy, w tym do klasycznego dziś film młodzieżowego „Emil i detektywi” (1931) Gerharda Lamprechta. Po dojściu Hitlera do władzy opuścił Niemcy i przez Paryż wyjechał do USA, gdzie współpracował między innymi z Ernestem Lubitschem przy „Ósmej żonie Sinobrodego” (1938) i „Ninoczce” (1939). Jako reżyser zadebiutował we Francji melodramatem „Zła krew” (1934), w Stanach za kamerą stanął dopiero w 1942. Rozgłos przyniosły mu filmy „Podwójne ubezpieczenie” (1944, siedem nominacji do Oscara, w tym dla filmu roku, za scenariusz i reżyserię) i „Stracony weekend” (1945, Grand Prix w Cannes, cztery Oscary, w tym dla filmu roku, za scenariusz i reżyserię). Wyspecjalizowany w kinie gatunków, realizował musicale („Cesarski walc” 1948), dramaty wojenne („Stalag 17” 1953, nominacja do Oscara za reżyserię), thrillery („Świadek oskarżenia” 1957, siedem nominacji do Oscara, w tym za reżyserię), melodramaty („Fedora” 1978), ale przede wszystkim komedie: („Słomiany wdowiec” 1955, „Pół żartem, pół serio” 1959, sześć nominacji do Oscara, w tym za scenariusz i reżyserię, „Garsoniera” 1960, pięć Oscarów, w tym dla filmu roku oraz za scenariusz i reżyserię, „Strona tytułowa” 1974). Osobne miejsce w filmografii Wildera zajmuje dramat „Bulwar Zachodzącego Słońca” (1950, trzy Oscary, w tym za scenariusz oraz osiem nominacji, w tym dla filmu roku oraz za reżyserię) – nostalgiczny rozrachunek z Hollywood czasu kina niemego. Aktywny za kamerą do 1981, Wilder przyczynił się do popularności wielu gwiazd kina z Marilyn Monroe, Audrey Hepburn, Shirley MacLaine, a przede wszystkim aktorskiego tandemu Jacka Lemmona i Waltera Matthau.
(źródło: www.sfp.org.pl)