Glenn Kurtz znalazł w domu swoich rodziców na Florydzie trzyminutowy film z ich rodzinnej wioski – Nasielska, nakręcony w 1938 roku. Bianca Stiger te trzy minuty zmieniła w medytację nad społecznością, której już nie ma. Przeprowadza śledztwo nad postaciami występującymi w filmie, bo to być może jedyny zachowany ślad ich istnienia z czasów, kiedy mogli żyć w spokoju. Jak długo oglądamy i analizujemy te trzy minuty, tak długo historia społeczności Żydów z Nasielska może trwać. A fascynujące medium, jakim jest film, w unikalny sposób przechowuje pamięć i życie. Po raz kolejny okazuje się, że prywatne amatorskie nagrania być może są najbardziej fascynującą częścią kina.

Home movies may be the most haunting cinema of all, taking on the lustre of loss and mortality with each passing year. The videos Glenn Kurtz found in his parents’ home in Florida were rarer and more precious still. Bianca Stigter transforms David Kurtz’s shimmering images from over 80 years ago into a remarkable meditation on what it means for a lost community to be captured on film. Instead of 8mm stock, Kurtz shot on colour 16mm film. His footage gives Stigter rich material to illustrate the detective work needed to recover the stories of Polish village Nasielsk, destroyed not soon afterwards by the Holocaust.