Dunstan Bruce, jeden z liderów legendarnej Chumbawamby, opowiada o historii zespołu, stworzonego w latach 80. XX wieku przez grupę nastolatków z Leeds, zafascynowanych anarchizmem. Od początku ich celem było połączenie radykalnego, lewicowego przesłania z formą, która pozwoli dotrzeć im do jak najszerszego grona słuchaczy. Realizacja postawionego sobie zadania przeszła ich najśmielsze oczekiwania – piosenkę „Tubhtumping” nucił na przełomie wieków cały świat, a członkowie zespołu stali się megagwiazdami. Nagle zamienili koncerty w skłotach na gigantyczne sceny. Do dziś piosenkę można usłyszeć w mainstreamowych mediach, dalekich od polityki. Jak w takiej sytuacji utrzymać czystość buntowniczego przekazu i być wiernym punkowym ideałom? Chumbawamba istniała przez 40 lat, wyrastając z podłoża intelektualnego, zaangażowanego punka w duchu Crass, dodając do tego piorunującą mieszankę nieskrępowanej radości i zabawy. Na jednej z ich płyt widniało hasło, które określa całą ich twórczość: „Jeżeli nie mogę tańczyć, to nie jest moja rewolucja”. Ich postawa była inspiracją dla wielu zespołów i działaczy, a wielokrotne wizyty w Polsce i niezapomniane koncerty budowały gigantyczną popularność także nad Wisłą. Film jest nostalgiczną wyprawą, ubarwioną wspaniałymi archiwami, dokumentującymi szalone wybryki zespołu, ale także namysłem nad drugą połową życia – gdy nie ma się już sił stać na barykadzie, a do głosu dochodzą młodsze roczniki, z zupełnie nowymi pomysłami. Skąd w takim momencie czerpać energię do działania?

Dunstan Bruce is currently 59 and he’s struggling with the fact that the world seems to be going to hell in a handcart. Where did it all go wrong? For him. For humanity. Twenty years after his fall from grace, the former frontman of the anarchist band Chumbawamba is angry and frustrated. But how does a middle-aged, retired radical, who now feels invisible get back up again? In this punk version of Dickens’ “I Get Knocked Down” is the untold story of Chumbawamba and Dunstan’s personal voyage of rediscovery, redemption and reawakening as well as a call to arms to those who think activism is best undertaken by someone else. An extraordinary, inspiring film for our times.