Wydarzenia
Jerzy Kawalerowicz. W 10 rocznicę śmierci
Jerzy Kawalerowicz. W 10 rocznicę śmierci

Wystawa w ramach 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.

Dzieciństwo i młodość, początki kariery oraz wszystkie produkcje filmowe Jerzego Kawalerowicza przedstawia wystawa przygotowana przez Muzeum Kinematografii w Łodzi, którą można oglądać Galerii Gdyńskiego Centrum Filmowego w terminie 18-30 września 2017 roku. Wystawa towarzyszy 42. Festiwalowi Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. 

Ekspozycja sumuje dorobek artystyczny i odsłania sporą część jego życia prywatnego wybitnego reżysera, scenarzysty filmowego i producenta, jednego z największych twórców filmowych XX wieku, laureata prestiżowych nagród filmowych m.in. w Cannes, Wenecji i Berlinie, współzałożyciela Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Postać Jerzego Kawalerowicza jest nierozerwalnie związana z tym, co w dorobku polskiego kina najbardziej wartościowe. Na pierwszy plan wysuwają się przede wszystkim własne dokonania artystyczne reżysera oraz nie mające precedensu, trwające ponad czterdzieści lat kierowanie przez niego najbardziej zasłużonym dla polskiego kina Zespołem Filmowym Kadr – miejscem w którym narodziła się polska szkoła filmowa.

Prezentowane na wystawie zdjęcia pochodzą ze zbiorów Filmoteki Narodowej, archiwum rodzinnego Reżysera, jego współpracowników: Jacka Gwizdały, Dariusza Krysiaka, Andrzeja Reitera, Jerzego Rutowicza, Dariusza Struszczaka, Andrzeja Szweda, Włodzimierza Wrońskiego, oraz ze zbiorów własnych muzeum.

Ekspozycja jest uzupełniona częścią opisową, na którą składają się wypowiedzi Mistrza, „oprowadzającego” po wystawie, a także jego aktorów i współpracowników.

Jerzy Kawalerowicz

Urodził się 19 stycznia 1922 roku w Gwoźdźcu (dzisiejsza Ukraina), zmarł 27 grudnia 2007 roku w Warszawie. Studiował w Instytucie Kultury Fizycznej i Sportu w Stanisławowie, a w latach 1944 – 1947 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zrealizował 17 filmów kinowych. Pierwsze – Gromada (1951), Celuloza (1953), Pod gwiazdą frygijską (1954) nawiązywały zarówno do kanonów socrealizmu, jak i do włoskiego neorealizmu.

Kolejne – m.in. Cień (1956), Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1957) i Pociąg (1959) uznano za wyjątkowo oryginalne. Wielki sukces odniósł głośny obraz Matka Joanna od Aniołów (1960); Faraon (1967) był nominowany do Oscara; Śmierć prezydent (1979) został nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem w Berlinie, a Austerię (1982) doceniono Grand Prix festiwalu filmowego w Gdyni. Ostatnim filmem wyreżyserowanym przez Kawalerowicza jest Quo vadis (2001).

Jerzy Kawalerowicz był współzałożycielem i wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, przez kilkadziesiąt lat szefował Zespołowi Filmowemu Kadr (dzisiaj Studio Filmowe Kadr). Powstały w nim m.in. obrazy Andrzeja Munka, Andrzeja Wajdy, Kazimierza Kutza, Tadeusza Konwickiego, Juliusza Machulskiego.

Newsletter
Zapisz się na newsletter

* wymagane pola